داداشی.دیگه نتونستم طاقت بیارم.دلم تنگته.بخدا که دلم تنگته.به کی بگم آخه
میدونم تو دلت تنگ نیس.فکر زندگیتی.آجی تو مشغله هات جایی نداره
هربار توی توی تلوزیونی جایی یه چیزی میبینم با خودم میگم ینی میشه این منو یادش بندازه؟
ینی میشه خدا به دلت بنداره بیای اینجا سر برنی؟
دلم تنگته داداشم
یه حرف خیلی حرف قشنگی زد.البته به زبون خودم میگم
گفت:
زندگی مثه ضربانه قلبه رو این دستگاها که بالا پایین میشه.اینقد بالا پایین میشه که نگو.بعضی وقتا هم یه جایی یه خطه صااااااااااااااااااااااااااااف میشه
اونجا توی سربالاییا مشکلات ماهستن.که حتما حتما حتما بعدش سرپایینیه.
اما وقتی صاف باشه..........
دیگه خودتون میدونید
ما با همین سربالاییا زنده ایم
مچکراتم....
اجی
یاحق
ایـن شــعرهـــا
بـــرونــد بــه جــهنّم
مــن فقــط
دیــوانـه ی آن لحــظه ام…
که قــــلبت…
زیــــر ســـرم
دسـت و پـــا بزند….
.
.
.
تـــو برمی گردی و زندگی را از جایی که پاره شده دوباره به هم می دوزیم
در صندوقِ خاطره ها هنوز نخ برای بخیه زدن هستـــــــــ…!
.
.
.
آهاے همیشگے ترینم!
تمام فعل هاے ماضے ام را ببر..
چہ در گذر باشے
چہ نباشے
براے من استمــــــــــــــــــــــــــــــــــــرارے
خواهے بود..
من هر لحظه تو را صرف مے کنم!
.
.
.
هنوز هم وقتی باران می آید
تنم را به قطرات باران می سپارم
می گویند باران رساناست
شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند
.
.
.
پلکهای مرطوب مرا باور کن
این باران نیست که میبارد
صدای خسته ی من است که از چشمانم بیرون می ریزند . . .
.
.
.
گاهی وقتها دلم میخواهد بگویم: من رفتم ؛ باهات قهرم ، دیگه تموم!
دیگه دوستت ندارم …..
وچقدر دلم میخواهد بشنوم: کجا بچه لوس !؟ غلط میکنی که میری …..
مگه دست خودته ؟ رفتن به این راحتی نیست !
اما …. نمیدانم چه حکمتیست که آدمی
همیشه اینجور وقتها میشنود : به جهنم … !!!
.
.
.
نفس نمی کشــــــــد هــــــــوا
قـــــــــدم نمی زند زمیـــــــن
سکـــــــــوت میکنـــــد غزل
بــــــــدون تـــــو یعنی همین
.
.
.
بـه آمـار مـشـکـوکـم …
جـمـعـیـت دنـیـای مـن
دو نـفـر اسـت . . .
.
.
.
رفتار عاشقانه ی زن را بایــد از دلتنگـیش فهمید
از شـــوق و بی تابیـش برای دیدار
از حس کودکانه اش برای آغــــــــوش
از خجالتش برای بوسـه گرفتن
زن بـی دلیل بهانه نمیگیرد
شاید بهانه ی دستانِ گرمـت را دارد
که دستانش را بگیری …..!
.
.
.
آسمان هم که باشی
بغلت خواهم کرد
فکر گستردگی واژه نباش
همه در گوشه ی تنهایی من جا دارند
پر از عاشقانه ای تو
دیگر از خدا چه بخواهم…؟!
.
.
.
چنان تشنه ی بودن توام که شنیدن هر لحظه صدای تو هم سیرابم نمیکنه !!
نمیتونم به واژه ای پناه ببرم برای این همه آشفتگی !!
من مجنون قصه های شبونه ام …
اونجا که یکی بود به یکی نبود میرسه …
منو فریاد کن …
.
.
.
مثل یک روح در دو پیکریم
تو در پیکره ی خدایی
من در پیکره ی انسانی
عاشقانه میپرستمت
شاید روزی
یک روح در یک پیکر شویم …
.
.
.
هیچ نمی خواهم
یه تو
یه من
یه جا
کنار هم برای هم
.
.
.
امـتـداد بـازوانـت مـی شـود انـتـهـای دلـدادگـی …
مـی شـود هـمـان گـوشـه دِنـجـی که راحـت مـی تـوان جان داد …
.
.
.
چــه دمــدمــے مـزاج شـده احـساســم
گـــاهـے آرام . . .
گـــاهـے بــارانـے . . .
چه بـے ثـبـاتــم بـے تـ ـ ـو!!!!
.
.
.
هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که یک نفر احساست رو بفهمه
بدون اینکه بخوای به زور بهش حالی کنی . . .
.
.
.
خواستم هرچه را که بـــــوی تو میداد بســوزانم ؛ جــانم آتـــش گــــرفــــت !
.
.
.
وقتی کسی تو را
عاشقانـــــــه
دوست دارد
شیوه ی بیــان اســم تـو
در صدای او متفاوت است
و تــــو
می دانی
که نامت
در لبهـای او ایمن است . . .
.
.
.
این عصرهای بارانی ِ بهاری ،
عجـیب بـوی نـفس هـای تـو را می دهـد …!
گـوئـی … تـو اتـفاق می افـتی؛
و مـن دچـار می شـوم …
تـمام ” مــن” دارد “تـــو” می شـود … بـاور مـی کنـی؟
.
.
.
من از تمام آسمـــان یک بــــاران را میخواهم
و از تمــــام زمین یک خیابان را …
و از تمام تو یک دست ڪه قفــــل شده در دست مـن.. .
.
.
.
گیسوانم نـوازش دستــت را می خواهــند با طعم نــاز ، نه نیاز
.
.
.
تقویم روزهایـــــمـ شکسته و گــــُ ــــم است
“بی تـــــ ــو” چه فـَــرقی میکند امروز چــندمـ استـــــ ؟!
.
.
.
فـرض کـن بــه عـکــاس بـگـویــــــــم :
تـارهـای سـپـیــــــد را سـیــاه کـنـــــــد…..
و چـیـــــن و چـروک هـا را مـاسـت مـالـــــــی…
و حـتـی از آن خـنـده هـا کـه دوسـت داری بـرایـم بـکـارد
بـاز هـم از نـگـاهـــــــــم پـیـداسـت چـقــــدر …
بـه نــبـــودنـــت خـیـره مـــانــــــده ام…
.
.
.
کــاشـــ میـــــــــ دانـستـمـــ
چــطـــور بــه صبـــح بـرسـانـمــــ
تــمـــامـــِ شبــــ ـــهـایـی را کـــ ه بــا رفـتـنـتـــــ
یــلـــدا شـــدنـــد …!!
.
.
.
نگاهتـــــــ ــ
بی خــــــار
بر اندام من می پیچــــــــد ….
.
.
.
همیشه از آمدن “نـ” بر سر کلمات مـی ترسیدم !
نـ داشتن تو… نـ بودن تو…
نـ ماندن تو…
کـاش اینبـار حداقل دل واژه برایم می سوخت و خبـری مـیداد از نـ رفتن تـو…
.
.
.
آغوش تو مترادف امنیت است
آغوش تو ترس‌های مرا می‌بلعد
آغوش تو یعنی پایان سردرد‌ها
یعنی آغاز عاشقانه‌ترین رخوت‌ها
آغوش تو یعنی من خوبم!
سلوم همگی
صادقانه میگم
این پست از وبلاگ یکی از دوستان محترم(۳علی۳) کپی شده .
خب خوشگل بود دوس داشتم بذارم دیگه.
مچکراتم
آجی
خخخخخ
مشت می کوبم بر در
پنجه می سایم بر پنجره ها
من دچار خفقانم خفقان
من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم
ای
با شما هستم
این درها را باز کنید
من به دنبال فضایی می گردم
لب بامی
سر کوهی
دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم
آه
می خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد
من به فریاد همانند کسی
که نیازی به تنفس داد
مشت می کوبد بر در
پنجه می ساید بر پنجره ها
محتاجم
من هم آوازم را سر خواهم داد
چاره درد مرا باید این داد کند
از شما خفته ی چند
چه کسی می آید با من فریاد کند ؟
کجایی که تنهایی و بی کسی
با من آشنا کرده حس غمو
ببین داغ دوری از آغوش تو
به زانو در اورده احساسمو
همه فکر و ذکرم شدی و هنوز
داره آب می شه دلم پای تو
ببین قفل لبهای من وا شده
من و قصه گو کرده چشمای تو
خیالم و از عمق دلواپسی
تا رویای بوسیدنت می برم
سکوت شب و گریه پر می کنه
شبای که از خواب تو می پرم
نشد قسمتم باشی و پیش تو
به لبخند هر روزت عادت کنم
منو محو چشمای مستت کنی
تو رو مثل کعبه عبادت کنم
من این کنج زندون، ماتم زده
تو بیرون از این جا تو رویای من
من این گوشه جای تو غم می خورم
تو بیرون از این میله ها جای من
دارم تو هوای تو پر میزنم
داری غصه هامو نفس می کشی
به یادت رها می شم از این قفس
تو از غصه ی من نفس می کشی
از این شهر خاکستری دلخورم
از این بغض پیچیده تو لحظه هام
تو این روزهای پر از بی کسی
تو تنها،تنها تو موندی برام
نباید چشمامون از عشق تر بشه
به خشکی این شهر بر می خوره
هنوزم یکی توی پس کوچه ها
روزی دل من که تهی بود و غریب
از شهر سکوت به دیار تو رسید
در شهر صدا که پر از زمزمه بود
تنها دل من قصه ی مهر تو شنید
چشم تو مرا به شب خاطره برد
در سینه دلم از تو و یاد تو تپید
در سینه ی سردم ، این شهر سکوت
دیوار سکوت به صدای تو شکست
شد شهر هیاهو ، این سینه ی من
فریاد دلم به لبانم بنشست
خورشید منی ، منم آن بوته ی دشت
من زنده ام از نور تو ای چشمه ی نور
دریای منی ، منم آن قایق خرد
با خود تو مرا می بری تا ساحل دور
کنون تو مرا همه شوری و صدا
کنون تو مرا همه نوری و امید
در باغ دلم بنشین بار دگر
خبر به دور ترین نقطه جهان برسد
نخواست او به من خسته بی گمان برسد
شکنجه بیشتر از این که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو بود ب دیگران برسد
چه میکنی اگر او را که خواسته ی یک عمر
به راحتی کسی از راه بناگهان برسد ؟
رها کنی برود از دلت جدا باشد
به آنکه دوسترش داشته به آن برسد
رها کنی بروندو دوتا پرنده شوند
گلایه ی نکنی بغض خویش را بخوری
که هق هقه تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که ، نه ، نفرین نمی کنم
که مبادا ب آنکه عاشق او بوده ام
زیان برسد ................
در آن سوی دنیای مجازی کسی نشسته ،بی اختیار صدایش می کنی برادر ،خواهر . به او دل می بندی بعنوان شخصی که ناش را نهادی برادر یا خواهر . با او درد دل میکنی ،از جفا می گویی،از دلتنگی از نامهربانی از نا مردی ها از شکستهایت از دل شکستگی هایت و از قلب خسته ات برایش می گویی به خیال اینکه هیچگاه اورا نخواهی دید به امید اینکه هیچ گاه تورا نخواهد شناخت اورا میکنی محرم اسرار خویش ، درد دل خویش را به او می گویی بغضهایت را از او مخفی نمی کنی از گذر زمان برایش می گوی از صافی دلها و حرمت قلبهای خسته می گویی ، آری او می شود همه کس تو ، کسی که وقتی به تکیه گاه نیاز داری او می شود تکیه گاه تو اما او فقط یک خواهر یا برادر مجازیست ! چگونه شد که به او اعتماد نمودی ؟! قصه ی دل خویش را برایش میگویی !!؟ حال دیگر انقدر به او اعتماد می کنی که واژه مقدس برادر یا خواهر برای نامش می نهانی . تبریک ،تبریک به تو که دیگر صاحب کسی شدی که او را برادر یا خواهر صدا میکنی،شخصی که از یک پدر و مادر نیستید، از یک رگ و ریشه نیستید ، از یک قومو نژاد نیستید اما آنقدر دلهایتان بهم پیوند خورده استو نزدیک گشته که هیچ برایتان مهم نیست. مهم فقط برایتان واژه ی مقدس برادر یا خواهری است که برای هم نهادین ..
اما ترس داری ، ترس از اینکه نکند اوهم مانند هزار کس دیگر تنهایت بگذاردو برود !!! ترس از گذر زمان داری ترس از اتفاقهای نا افتاده ی که روزی خواهد افتاد ...... ! شاید آن روز از برادر یا خواهر مجازی ات فقط یک نام با هزار خاطره ی زیبا به یاد بماند . برادرم خواهرم دیگر آنقدر مجازی نیستی که تورا مجازی نام دهم چون این قلب تورا باور دارد که هستی پس هستی ............. زندگی در پس همین گذر لحظه هاست که خود را با شیرینی و تلخی نشان می دهد ........ قدر گذرهای تلخ زندگی را بدان تا شیرینیش برایت شیرین بماند.
( تقدیم به همه ی اونای که حرمت اسم برادر و خواهر و نگهداشتن و برای هم محرم اسرار و مرهم دردهای هم بودند و هیچ وقت از اسم برادر و خواهری که برای هم گذاشتن سوء استفاده نکردند و دوست داشتنشون واقعی بودو محبتشون بی ترحم )
یا حق
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است
میروم شاید فراموشت کنم
در فراموشی هم آغوشت کنم
میروم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش
آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخورد های سرد را
آرزو دارم شبی تنها شوی
لحظه ای هم غصه با غم ها شوی
آرزو دارم بفهمی درد چیست
آنکه بشکسته دلش از درد کیست
آرزو دارم دمی عاشق شوی
سینه سوز و هم دم مشکل شوی
آرزو دارم بفهمی عشق چیست
آنکه هر لحظه بیادت
بوده کیست
من سخن کوتا کنم از آرزو
آرزویت بوده هر دم آرزو
من كه هر لحظه تو را یاد كنم
با یاد تو هر دم دل خود شاد كنم
من كه در بازی عشق باخته ام
در كنج خرابه خانه ای ساخته
ام
در كنج خرابه به تو من فكر كنم
با هر نفسم اسم تو را ذكر كنم
با ذكر تو در دل آتش افروخته ام
در بازی عشق عاقبت
سوخته ام
من كه هر دم سوخته ام در غم تو
عاقبت جان بدهم در ره تو
چیزی در من میجوشد
میدانم
ریشه در سیب حوا دارد
چیزی
به همان اندازه شیرین
به همان اندازه خطرناک
انگار وزنه ای به من آویخته اند
هی تاب میخورم
بین ماندن و رفتن
سیب سرخ
مرا خواب کرده است
کسی باید بیدارم کند
کسی باید قبل از هبوط
بیدارم کند
من میترسم
فقط چند لحظه کنارم بشین .. یه رویای کوتاه، تنها همین
ته آرزوهای من این شده .. ته آرزوهای ما رو ببین!
فقط چند لحظه کنارم بشین .. فقط چند لحظه به من گوش کن
هر احساسی رو غیر من تو جهان .. واسه چند لحظه فراموش کن
برای همین چند لحظه یه عمر .. همه سهم دنیامو از من بگیر
فقط این یه رویا رو با من بساز .. همه آرزوهامو از من بگیر
نگاه کن فقط بانگاه کردنت .. منو تو چه رویایی انداختی
به هر چی ندارم ازت راضیم .. تو این زندگی رو برام ساختی
به من فرصت همزبونی بده .. به من که یه عمره بهت باختم
واسه چند لحظه خرابش نکن .. بتی رو که یک عمر ازت ساختم
فقط چند لحظه به من فکر کن .. نگو لحظه چی رو عوض می‌کنه
همین چند لحظه برای یه عمر .. همه زندگیمو عوض می‌کنه
برای همین چند لحظه یه عمر .. تو هر لحظه دنیامو از من بگیر
فقط این یه رویا رو با من بساز .. همه آرزوهامو از من بگیر
میدونم دلت خیلی از من پُره .. میدونم چه زجری داری می‌کشی
همه زنـدگیت‌و به هم ریختم و .. عزیزم تو حق داری دلخور بشی
منو با تموم بدی‌هام ببخش .. که هر لحظه از عاشقی دم زدم
تو خواستی بمونی، بسوزی به پام .. منِ لعنتی زیر حرفم زدم
چشاتو ندیدم، ازت دل بریدم
دارمبی تو دنیامو از دست میدم
پُر از بغض و دردی، چقدرگریه کردی
میترسم که هیچ وقت دیگه برنگردی
نمی دونم اصلاً چرا بیخودی .. من از اون همه عاشقی رد شدم
یه عمری برای تو جون دادم و .. فقط تو یه لحظه با تو بد شدم
همون لحظه دنیامو وارونه کرد .. یه حسی چشام‌و رو عشق تو بست
دلم از دل عاشقت دل بُرید … دلت از همین دل بریدن شکست
اسمم داره یادم میره چون تو صدام نمی‌کنی
حالا که عاشقت شدم تو اعتنا نمی‌کنی
دلتنگ‌تر میشم ولی نشنیده می‌گیری منو
هنوز همه حال تو رو از من فقط می‌پرسن‌و
با این که با من نیستی دیوونه میشم از غمت
اصلاً نمی‌خوام بشنوم که اشتبا گرفتمت
داشتن تو کوتاه بود .. اما همونم کم نبود
گذشته بودم از همه .. هیچ کس به غیر تو نبود
حقیقت‌و میدونی و ازم دفاع نمی‌کنی
کنار تو میمیرم و تو اعتنا نمی‌کنی
مردم تو رو از چشم من امشب تماشا می‌کنن
فردا غریبه‌ها منو پیش تو پیدا می‌کنن
کاش اتفاقی رد بشی از کوچه‌های دلخوری
به روم نیارم که چقدر می‌خوام که از پیشم نری
هر بار با شنیدن صدای تو آروم شدم
حتی واسه‌ی رفتنت پیش همه محکوم شدم
وقتی که خوابی نیمه شب، تو را نگاه می‌کنم
زیبایی‌ات را با بهار گاه اشتباه می‌کنم
از شرم سر انگشت من پیشانی‌ات تر می‌شود
عطر تنت می‌پیچد و دنیا معطر می‌شود
گیسوت تابی می‌خورد، می‌لغزد از بازوی تو
از شانه جاری می‌شود چون آبشاری موی تو
چون برگ گل در بسترم می‌گسترانی بوی خود
من را نوازش میکنی بر مهربان زانوی خود
آسیمه می‌خیزم ز خواب، تو نیستی اما دگر
ای عشق من بی من کجا؟ تنها نرو من را ببر
من بی تو میمیرم نرو، من بی تو میمیرم بمان
با من بمان زین پس دگر هر چه تو میگویی همان
در خواب آخر عشق من در برگ گل پیچیدمت
می‌خوابم ای زیباترین در خواب شاید دیدمت
یار مـن چــشم برمــال و جـمــالم دوختـه بـود
من ندانستم که او پرده برجان خود افگنده بود
یــار من صادق و صـالــح خــود جـــــــلـــوه داد
یار مـــــن مـــرد و وفـــــادار خــود جــلــــوه داد
تاجمـــــالم خراب و ، شــــد مالـــــــم ناپدیـــد
یــار مـــن از چشــــــــم شــــــــــــد ناپــــدیـــد
تا به کــــی کنم گــله از یــار خـــــــــــــــــــــود
یار خــــــــــــــــود مانــــــــم درپنــــاه یار خـــود
حال چه گویم از نوشــــــــــــت ســرنوشـــــت
سرنوشت هرآنچه که خواســـــــــــــت نوشت
گله از یـار بی وفــــــــــــای خـــــــــــــــود دارم
برتــو ای دوســــــــــــــــت نصیحتــــــــی دارم
جانـــی و مالـــــــی یار خــــــــود کن امتـحان
تا نبینی درمــــــــــال و جــان خــــــــــود زیان
*** جای ِ خالی ِ زندگی ***
یک دنیا حرف برای تو دارم ، یک دنیا پر از حرفهای نگفته، یک دنیا پر از بغض های نشکفته. با منی ، هر جا و اینک آمده ام تا مثل همیشه سنگ صبور روزهای دلتنگی ام باشی!
دلم به وسعت یک آسمان تیره غمگین است . صدایی نیست ، مأوایی نیست ، حتی سایبان روزهای دلتنگی نیز دیگر جوابگوی دلتنگی هایم نیست.
من آمده ام! اینجا ، کنار دلواپسی های شبانه ات، کنار شعله ور شدن شمع وجودت ،اما نمی دانم چرا دلم آرام نمی گیرد...
دلم گرفته، دلم سخت در سینه گرفته، با تمام وجود تو را می خوانم ؛ از تو چیزی نمی خواهم جز دریای بی ساحل وجودت را، جز دستهای مهربانت را، جز نگاه آرامت را که دیرزمانی است در سیل باد بی وفای زمانه گم کرده ام.
هر شب حضورت را در کلبه خیال خویش می آورم، وجودت را با تمام هستی باقیمانده در نهانخانه قلبم نهان می کنم ، چشم هایم را باز نمی کنم تا شاید بتوانم تصویرت را بر روی پلک های بسته ام حک کنم ، اما باز هم جای تو خالی است... .
شاید اگر جای تو بودم ؛ کمی، فقط کمی برای مرگ تدریجی نیلوفرهای خاطره اشک می ریختم ، شاید اگر جای تو بودم ؛ طاقت دیدن چشم های خیره و خسته ات را نداشتم، شاید اگر جای تو بودم؛ بلور بغضم را با تلنگری آسان می شکستم تا بدانی، تا بدانی که چقدر دوستت دارم... .
روزی صد بار با هم خداحافظی کردیم اما افسوس معنای خداحافظی را زمانی فهمیدم که تو را به خدا سپردم!
این بار به دیدنت آمده ام ، برایت گلاب آورده ام ، دستهایم تنها سنگ سردِ خانه ات را احساس می کنند اما بدان یاس های سپید احساسمان هنوز گرم گرم اند
شب از مهتاب سر میره
تمام ماه تو آبه
شبیه عکس یه رویاست
تو خوابیدی جهان خوابه!
زمین دور تو میگرده
زمان دست تو افتاده
تماشا کن
سکوت تو عجب عمقی به شب داده
تو خواب انگار طرحی از گل و مهتاب و لبخندی
شب از جایی شروع میشه
که تو چشماتو میبندی
تو را در آغوش میگیرم
تنم سر ریز میشه
جهان قد یه لالایی
توی آغوش من جاشه
تو را آغوش میگیرم
هوا تاریک میشه
خدا از دست های تو به من نزدیک تر میشه
زمین دور تو میگرده
زمان دست تو افتاده
تماشا کن
سکوت تو عجب عمقی به شب داده
تمام خونه پر میشه
ازین تصویر رویایی
تماشا کن تماشا کن
چه بی رحمانه زیبایی
مشت می کوبم بر در
پنجه می سایم بر پنجره ها
من دچار خفقانم خفقان
من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم
ای
با شما هستم
این درها را باز کنید
من به دنبال فضایی می گردم
لب بامی
سر کوهی
دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم
آه
می خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد
من به فریاد همانند کسی
که نیازی به تنفس داد
مشت می کوبد بر در
پنجه می ساید بر پنجره ها
محتاجم
من هم آوازم را سر خواهم داد
چاره درد مرا باید این داد کند
از شما خفته ی چند
چه کسی می آید با من فریاد کند ؟
کاش فاصلـــــــــــــــه ها اجازه میدادندوقتی قلبهـــــــا بیــــــادهم می تپد درکنـــــــــــــــارهم باشند
وقتی تو رو یادم میاد میمیرم و زنده می شم
خوب می دونی که بعد تو عاشق هیچکس نمی شم
بعضی شبها یادم میاد یه روز بودی کنار من
حالا تو رفتی و شکست این دل بی قرار من
حالا تو رفتی منم چشم انتظارت می مونم
تا عمر دارم برای تو شعرهای غمگین می خونم
بعضی شبها ستاره ها بهم می گن میاد یه روز
دل سیاه و بی کسم تا اون بیاد به پاش بسوز
بعضی روزا دلم می گه هنوز منو دوستم داری
چشمای خیسم تا ابد باید از دوریش بباری
خوب من! کاش ازاین فاصلـــــــــــــه حس میکــــــردی لحظه هایم همه ازغیبت تو دلگیِِِِِِِِِِــــــــره
همه راه ها را برای رسیدن به تو پیمودم
همه اشکهایم را در دوری از تو ریختم
همه آه ها ی سوزان از سینه من کشیده شد
همه دردها از نبودن تو دامنگیرم شد
همه فریادهایم را در زیر سقف آسمان کشیدم
چرا که
دلم از مهر تو پر است
اما چشمم از نگاه تو خالی
قلبم از عشق تو پر است
اما دستم از دست تو خالی
وجودم از وجود تو پر است
اما خانه ام از حضور تو خالی
تنهاترینم
شب و روز نگاهم به در است
که شاید روزی بیایی
همه غرورم را به پای تو می ریزم
همه عشقم را فدای تو می کنم
با این که می دانم که دیگرنمی آیی
شاید لایق عشق تو نبودم نازنینم
ولی عاشق تو بودم بهترینم
در آن صبح سرد و بی روح
پس از آن شب تلخ و مجروح
دل شکسته ام را از خود راندی
نگاه ناآشنایت را از من برگرفتی
چه ساده گفتی برو
و چه آرام و بی صدا شکستم و رفتم
و تو صدای شکستن ساقه زندگی ام را نشنیدی
و تو صدای گریه دلم را نشنیدی
قلب خونینم را ندیدی
دردم را احساس نکردی
تو که مهربانترینم بودی
تو که نازنینم بودی
آن شب که به تو رسیدم به یاد داری؟
از شادی به خاک خدا بوسه زدم
به سجده نشستم
گریه شادی سر دادم
یادته؟
ببین امروز به سوک دل نشسته ام
ببین امروز به درد و غم شکسته ام
هنوز شبانگاهان در خلوت دل با تو سخن می گویم
هنوز خیال نازنینت را به آغوش می کشم
هنوز یاد لبهای آتشینت را بر لب می سایم
تو پیمان شکستی و رفتی
و به من چگونه شکستن را اموختی
نازنینم من شکستن را با تو آموختم
نمی دانم برایت چه بخواهم
ولی می دانم که برایت چه نخواهم
نمی خواهم لرزش اشک را در چشمانت ببینم
اشک سهم من است
نمی خواهم که درد را در وجودت ببینم
درد همراه من است
نمی خواهم دل تنهایت را بینم
تنهایی یار من است
نمی خواهم دل دریائی ات را غمگین ببینم
دل من غمخانۀ غمهاست عزیزم
مرا از خود راندی گله ای نبود
که تا بود بخت با ما یار نبود
برادر
چه واژه زیبائیست.واژه ای یاد آور یک تکیه گاه....
نه تنها یک تکیه گاه..
یک شریک بی حیله در گریه و لبخندت...
یک نور در ظلمت شب های تنهایی ات...
یک دست برای پاک کردن اشک از چشمان خیست...
یک للایی ناب برای بی خوابی خوایت...
ویک های دیگر.ولی در آخر...
یک همه کس برای بی کسی هایت
.................................................................................
او به من گفت برو
بهانه اش راحتی من بود...آسایش خود بود...خسته شده بود...نمیدانم!!
ولی...
عهدی که ما بستیم شکستنی نبود.چون مانند عهدهای معمولی این روزگار نبود...
این روزگار رسمش شکستن است...ولی عهد ما ازجنس روزگار نبود...
اما چیزی که شکستنی بود قلبم بود که....
دست نوشته های آجی
دیگر حتی اشک هایم گونه هایم را نوازش نمیکنند
تا که از چشمهایم بیرون می ایند به روی دستهایم میچکند
ولی نه شاید...
میخواهند به جای اوکه باید باشد و نیست بوسه بر دستانم زنند
**************************************
انتظار
هر کجا هرکس از من میپرسید انتظار برای تو چگونه است؟میگفتم شیرین.
زیرا در لحظات انتظار که دلتنگش میشدم گمان میکردم اوهم دلتنگ و بیقرار است
اما اکنون انتظار برایم کشنده است زیرا...........
دست نوشته های آجی
سلام 
